A Massachusetts group is teaching city leaders how to collaborate with artists on cooling methods and climate awareness.
As U.S. cities struggle to cope with scorching temperatures in urban heat zones that have been worsened by climate change, a Boston-based regional planning group is encouraging communities to use art in their cooling measures and in building support for efforts that address resiliency.
The Metropolitan Area Planning Council (MAPC) has published a guidebook that teaches local city leaders how to partner with community-based organizations and artists to develop creative shade and cooling infrastructure for the public. It also encourages using those collaborations to promote community preparedness for climate risks and to engage people in building resilience through public participation and cultural programming.
“You can show people statistics, but they feel art. I think there’s power there,” said Kelly Turner, co-director of the University of California, Los Angeles Luskin Center for Innovation. ”It’s very encouraging to see.” Turner developed the idea of using reflective paint to make murals cooler, an idea she and multiple community partners implemented in a mural of Zeus in South Los Angeles.
Urban heat islands — places in cities where high temperatures occur due to the lack of green spaces and the presence of hard surfaces — are often in or near communities where people of color live. People who use public transit or do not have air conditioning are especially affected by urban heat, the report says. “When we talk about heat, a portion of it is climate change, but a portion of it is how we choose to build and divide a city,” Turner said. “We have some neighborhoods that are really sun-exposed. They’re just baking — literally.”
Some arts project developers build water parks or other cooling interventions in communities with urban heat concerns, giving people a chance to relax while cooling off. Lexington, Kentucky, set up the SplashJAM pop-up water play site in 2016 in response to kids playing in a fountain in the city’s Thoroughbred Park. In Philadelphia, the Playstreets project put water play equipment on city blocks that were closed to traffic. The project also handed out cooling kits — complete with water guns, misting fans and cooling rags — to kids when swimming pools were closed due to COVID-19 in summer 2020.
Other art projects provide shade for bus commuters, create conversations about urban heat, or develop visuals to show rising sea levels. The Zeus eco-mural, the first completed with cooling paint, was designed to cool down the brick wall it was painted on and start a conversation about climate change.
“It’s hard to say if arts-centered resilience interventions are effective at addressing heat-related health impacts,” Jeanette Pantoja, senior public health and climate planner at MAPC, said. “They haven’t been extensively evaluated. Common evaluation practices are poorly designed to capture the impacts of the arts on health and resilience outcomes.”
Even so, “We want to encourage more communities to try these approaches and learn from them to gradually establish an evidence base to support their use and investment,” Pantoja said. When communities are worried about climate change, artists can provide a way for community members to talk about it and see a more hopeful future, by offering solutions.
with data from smartcitiesdive.com
Η τέχνη στην υπηρεσία πόλεων που καταπολεμούν την ακραία ζέστη
Μια ομάδα στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ διδάσκει τις αρχές των πόλεων πώς να συνεργάζονται με καλλιτέχνες για δροσιάς και ευαισθητοποίηση για το κλίμα.
Καθώς οι πόλεις των ΗΠΑ αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν τις καυτές θερμοκρασίες στις αστικές ζώνες θερμότητας που έχουν επιδεινωθεί από την κλιματική αλλαγή, μια ομάδα περιφερειακού σχεδιασμού με έδρα τη Βοστώνη ενθαρρύνει τις κοινότητες να αξιοποιήσουν την τέχνη σε μέτρα μείωσης θερμοκρασίας και να υποστηρίζουν προσπάθειες που αφορούν την ανθεκτικότητα.
Το Συμβούλιο Σχεδιασμού Μητροπολιτικής Περιοχής (MAPC) δημοσίευσε έναν οδηγό που διδάσκει στις τοπικές αρχές πώς να συνεργάζονται με κοινοτικούς οργανισμούς και καλλιτέχνες για να αναπτύξουν με δημιουργικότητα υποδομές σκιάς και ψύξης για το κοινό. Ενθαρρύνει επίσης την αξιοποίησης αυτών των συνεργασιών για την προώθηση της ετοιμότητας της κοινότητας για τους κλιματικούς κινδύνους και τη συμμετοχή των ανθρώπων στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας μέσω της συμμετοχής των πολιτών και του πολιτιστικού προγραμματισμού.
«Μπορείς να δείξεις στους ανθρώπους στατιστικές, αλλά την τέχνη την αισθάνονται. Νομίζω ότι υπάρχει δύναμη εκεί», δήλωσε η Kelly Turner, συνδιευθύντρια του Κέντρου Καινοτομίας Luskin του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες. «Είναι πολύ ενθαρρυντικό να το βλέπεις». Η Turner ανέπτυξε την ιδέα της χρήσης ανακλαστικής βαφής για τοιχογραφίες και graffiti για να μην ανεβαίνει η θερμοκρασία των τοίχων, μια ιδέα που η ίδια και πολλοί συνεργάτες της κοινότητας εφάρμοσαν σε μια τοιχογραφία του Δία στο Νότιο Λος Άντζελες.
Τα αστικά «θερμικά νησιά» (μέρη στις πόλεις όπου σημειώνονται υψηλές θερμοκρασίες λόγω της έλλειψης χώρων πρασίνου και της παρουσίας σκληρών επιφανειών) βρίσκονται συχνά μέσα ή κοντά σε κοινότητες όπου ζουν εθνικές μειονότητες. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη δημόσια συγκοινωνία ή δεν διαθέτουν κλιματισμό επηρεάζονται ιδιαίτερα από την αστική ζέστη, αναφέρει η έκθεση. «Όταν μιλάμε για ζέστη, ένα μέρος της οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, αλλά ένα άλλο μέρος οφείλεται στο πώς επιλέγουμε να δομήσουμε και να διαρθρώσουμε μια πόλη», δήλωσε η Turner. «Έχουμε κάποιες γειτονιές που είναι πραγματικά εκτεθειμένες στον ήλιο. Απλώς ψήνονται, στην κυριολεξία».
Κάποιοι σχεδιαστές καλλιτεχνικών project αναλαμβάνουν υδάτινα πάρκα ή άλλες παρεμβάσεις δροσιάς σε κοινότητες με προβλήματα αστικής ζέστης, δίνοντας στους ανθρώπους την ευκαιρία να ψυχαγωγούνται ενώ δροσίζονται. Το Λέξινγκτον, στο Κεντάκι, δημιούργησε έναν προσωρινό χώρο παιχνιδιού με νερό, ονόματι SplashJAM το 2016 αφού είδαν παιδιά να παίζουν σε σιντριβάνι στο πάρκο Thoroughbred. Στη Φιλαδέλφεια, στο πλαίσιο του project Playstreets τοποθετήθηκαν εξοπλισμός για παιχνίδια με νερό σε αστικά τετράγωνα που αποκόπηκαν από την κυκλοφορία. Στο ίδιο πλαίσιο μοιράστηκαν επίσης σε παιδιά «βαλιτσάκια δροσιάς» με νεροπίστολα, ανεμιστήρες με νερό και δροσερά ρούχα, όταν οι πισίνες έκλεισαν λόγω COVID το καλοκαίρι του 2020.
Άλλα έργα τέχνης προσφέρουν σκιά στους επιβάτες των λεωφορείων, δημιουργούν συζητήσεις για την αστική ζέστη ή παρουσιάζουν γραφήματα που δείχνουν την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Η οικολογική τοιχογραφία του Δία, η πρώτη που ολοκληρώθηκε χρησιμοποιώντας θερμοανακλαστικό χρώμα, σχεδιάστηκε για να δροσίσει τον τοίχο από τούβλα στον οποίο ήταν ζωγραφισμένη και να ξεκινήσει μια συζήτηση για την κλιματική αλλαγή.
«Είναι δύσκολο να πούμε εάν οι παρεμβάσεις ανθεκτικότητας με επίκεντρο τις τέχνες είναι αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων στην υγεία που σχετίζονται με τη ζέστη», είπε η Jeanette Pantoja, ανώτερο στέλεχος προγραμματισμού δημόσιας υγείας και κλίματος στο MAPC. «Τα δεδομένα δεν έχουν αξιολογηθεί εκτενώς. Οι κοινές πρακτικές αξιολόγησης δεν έχουν σχεδιαστεί για να αποτυπώνουν επαρκώς τις επιπτώσεις των τεχνών στην υγεία και τα αποτελέσματα της ανθεκτικότητας».
Ακόμα κι έτσι, «θέλουμε να ενθαρρύνουμε περισσότερες κοινότητες να δοκιμάσουν αυτές τις προσεγγίσεις και να μάθουν από αυτές να δημιουργήσουν σταδιακά μια βάση αποδεικτικών στοιχείων για να υποστηρίξουν τη χρήση και την επένδυσή τους», δήλωσε η Pantoja.
Όταν οι κοινότητες ανησυχούν για την κλιματική αλλαγή, οι καλλιτέχνες μπορούν να προσφέρουν έναν διαφορετικό τρόπο στα μέλη της κοινότητας να μιλήσουν γι' αυτήν και να πιστέψουν σε ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον, προσφέροντας λύσεις.
με στοιχεία από την ιστοσελίδα smartcitiesdive.com